Το βιβλίο του Ιβάν Ζαμπλονκά αποτελεί πρόταση για το πώς να κάνουμε ιστορία στον 21ο αιώνα, αφήνοντας στην άκρη ψευδή διλήμματα σχετικά με τον αμιγώς μυθοπλαστικό ή επιστημονικό χαρακτήρα της ιστορίας. Χωρίς ποτέ να παραιτείται από τις μεθοδολογικές δεσμεύσεις της ιστορικής έρευνας, ο Ζαμπλονκά υποστηρίζει ότι η ιστορία, όπως και οι κοινωνικές επιστήμες γενικότερα, είναι συμβατές με τη λογοτεχνική δημιουργία. Το βιβλίο του φέρνει στο φως τις συνθήκες υπό τις οποίες η ιστορία μπορεί να επινοήσει νέες μορφές λόγου, κείμενα που προάγουν τις γνώσεις για το παρελθόν, ευνοώντας επίσης τη βαθύτερη κατανόησή του. Μια τέτοια ιστορία ξεπερνά τη σύγχρονη ακαδημαϊκή υπερεξειδίκευση χωρίς να επιστρέφει στη στεγνή φιλολογία. Ισορροπεί με επιτυχία ανάμεσα στην αναγκαία αυστηρότητα και την επιθυμητή τόλμη, ενσωματώνοντας στο κείμενο τον συλλογισμό και τη διαδικασία της έρευνας. Μια ιστορία που μπορεί να συγκινεί και να συναρπάζει γίνεται, έτσι, πρόκληση και προοπτική.