Τέλος του Παιχνιδιού
«Το τέλος βρίσκεται μες στην αρχή κι ωστόσο συνεχίζουμε», λέει ένα από τα πρόσωπα του Μπέκετ. Για αυτή την παράλογη
Τέσσερα μονόπρακτα του 1919
Ο ζητιάνος (Το ψόφιο σκυλί). Ξορκίζει έναν διάβολο αυτός. Lux in Tenebris (Φως στο σκοτάδι). Το ψάρεμα
Το 1821 και το θέατρο
To βιβλίο του Βάλτερ Πούχνερ, “Το 1821 και το θέατρο. Από τη μυθοποίηση στην απομυθοποίηση”, δίνει μια συνολική εικόνα της
Το ασανσέρ των οκτώμισι
Δύο σχετικά νέοι άνθρωποι, εντελώς άγνωστοι και φαινομενικά διαφορετικοί μεταξύ τους, ο Γιάννης και η Θέκλα (της γενιάς των 35+)
Το βιβλίο των Viewpoints
Πρακτικός οδηγός των Viewpoints και της σύνθεσης
Το Βρακί
Τι οικονομικό όφελος μπορεί να έχει ένας κατώτερος δημόσιος υπάλληλος, ένας εκφραστής του πατριαρχικού οικογενειακού πορτραίτου στην εποχή της Γερμανικής
Το κουκλόσπιτο
Θα μπορούσε να ειπωθεί πως Το κουκλόσπιτο είναι η ιστορία μιας αρκετά ανώριμης γυναίκας που αίφνης ξυπνά και βλέπει την
Το κουκλόσπιτο (Νόρα)
Η καλόβολη και υπάκουη σύζυγος και μητέρα Νόρα Χέλμερ κάνει την προσωπική της επανάσταση και αλλάζει ριζικά τρόπο σκέψης και
Το κουνούπι
Σ’ ένα κλειστό δωμάτιο, ένα ζευγάρι κοιμάται βαθιά εδώ και καιρό. Ξαφνικά ένας παράξενος θόρυβος τους ξυπνά και τρομάζουν. Μόλις
Το παράδοξο με τον ηθοποιό
Το «Παράδοξο…» θεωρείται (και είναι) ένα από τα κυριότερα κείμενα της θεατρικής αισθητικής. Της αισθητικής εν γένει. Αποτελεί, επιπλέον, μια
Το πάτωμα
Σ’ ένα δυστοπικό περιβάλλον, δύο άνδρες συναντιούνται, όμως δεν μπορούν να ιδωθούν. Ο ένας περπατά στην επιφάνεια του πατώματος ενώ
Το σπίτι της Μπερνάρντα Άλμπα
Ο Πατριάρχης της οικογένειας Μπεναβίντες μόλις έχει οδηγηθεί στην τελευταία του κατοικία. Μετά από πολλά χρόνια πατάνε πάλι το πόδι τους συγγενείς και γείτονες στο σπίτι της Μπερνάρντα, το σπίτι, όπου θα παιχτεί η τραγωδία. Η Μπερνάρντα, γυναίκα του, μάνα πέντε κοριτσιών, περιφρονεί χωρίς προσκόμματα -περήφανη και αυθάδης καθώς είναι-, όλους όσοι έρχονται να τη συλλυπηθούν, και τους κάνει λιανά: Μετά το θάνατο του κύρη της, στέκεται πια μόνη σ' αυτή τη ζωή, με τα πέντε κορίτσια της γεμάτα φόβο και μίσος απέναντί της, περιφρονημένα απ' όλους.
Όμως η ίδια είναι ικανοποιημένη. Έχει φροντίσει να ζουν όλοι μέσα σ' αυτό το σπίτι με αυταπάρνηση και φόβο, κάτω από το βάρος και την πίεση των σκονισμένων παραδοσιακών αντιλήψεών της περί ηθικής.
Το τελευταίο έργο του ισπανού συγγραφέα και ποιητή Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα -επικεντρωμένο σε ζητήματα καταπίεσης και συμβιβασμού- γράφτηκε το 1936 προμηνύοντας το φασιστικό καθεστώς του Φράνκο στην Ισπανία.