“Από την τέφρα μου ίχνος να μη φυλαχτεί”: Διαθήκες
…επί δισεκατομμύρια έτη, / εκάστη γενεά κληρονομεί / εις τα κατιόντα κύτταρά της / τουτέστιν / εις τους αλληλοσπαρασσομένους απογόνους,
Dyno: Με τα ζάρια στον αέρα
ΘΕΜΕΛΙΑ Ήταν οι κοφτές φράσεις. Κρατιέμαι, τα βγάζω πέρα. Παραμονή κάποιας αργίας. Τάχα προσπαθώντας, ψευτοεπιμένοντας. Μ’ αυτά τα γέρικα δοκάρια
Fake News
Διάβασα κάπου την αδιασταύρωτη είδηση ότι σε µια πόλη λειτουργούν εικονικές στάσεις λεωφορείων κοντά σε ανθρώπους που πάσχουν από άνοια
Άγγιξέ με
Ο ποιητής υφαίνει με συναισθήματα τα ρούχα των λέξεων αλλά εκείνες, ανεξάρτητες και ελεύθερες, ξαπλώνουν ολόγυμνες στο λευκό χαρτί, περιμένοντας,
Αίθουσα των χαμένων βημάτων
Οι ώρες της άνοιξης τρέχουν σε ευθεία πορεία σαν καλλίγραμμα τρένα. Κι εγώ απορώ που δεν τρέχω μαζί τους. Γιατί,
Ακροδάχτυλα
Αρχιτεκτονική της εγκατάλειψης το σώμα μου μετά από κάθε μάχη του με το δικό σου. Το ίδιο σώμα που κάποτε
Αμερική! Αμερική!
Αμερική, Αμερική! Είμαι ποιητής του ποταμού Hudson και του ύψους πάνω από αυτόν, των φώτων, των άστρων και των γεφυρών
Ανθολογία νέων Αρμενίων ποιητών
Ανθολογούνται οι: Καρέν Αντασιάν, Βαέ Αρσέν, Λουσινέ Γεγιάν, Καρέν Καρσλιάν, Αρτούρ Μεσροπιάν, Άννα Νταβτιάν, Χασμίκ Σιμονιάν, Τατέβ Τσαχνιάν, Αναΐτ Χαϊραπετιάν,
Ανθολογία νέων Ουκρανών ποιητών
Ανθολογούνται οι: Λιούμπα Γιακιμτσούκ, Βάνο Κριούγκερ, Μίροσλαβ Λαγιούκ, Ταράς Μάλκοβιτς, Οξάνα Μαξιμτσούκ, Κατερίνα Μιχαλίτσινα, Λες Μπέλεϊ, Ιρίνα Σουβάλοβα, Γιούλια Σταχίφσκα,
Από το ορατό στο αόρατο
Όταν ο πόνος σαν καταρράκτης πλημμυρίζει την ψυχή κι η απόγνωση σαν βράχος γίνεται ένοικος κι αφέντης, τότε όλα καταρρέουν.
Αστικά δύστυχα
Τα «Αστικά δύστυχα»είναι μια συλλογή ποιημάτων.
Έχουν τις ρίζες τους στην επαρχία, στα οικογενειακά-κυριακάτικα τραπέζια και εκτείνονται μέχρι την καρδιά του αστικού ιστού.
Εξετάζουν τις παθογένειες της ελληνικής οικογένειας και τις ανοικτές διαφορές της Ιστορίας. Συνομιλούν με την προσωπική απώλεια και τη συλλογική μελαγχολία, αυτοσαρκάζονται δυνατά, παίζουν με τη γλώσσα (όπως φαίνεται και από τον τίτλο τους άλλωστε). Ενίοτε αναφλέγονται από πόθο, αλλά δεν παύουν ποτέ να κοιτούν προς το μέλλον.
Eίναι ένας καθρέπτης που μέσα του θα αντικρίσετε και τον εαυτό σας.